ఇంగ్లీష్ రచనలు అవి కధలు గాని,నవలలు గాని ఇంకేవైనా గాని సాధ్యమైనంత తరచుగా చదవడం

ఇంగ్లీష్ రచనలు అవి కధలు గాని,నవలలు గాని ఇంకేవైనా గాని సాధ్యమైనంత తరచుగా చదవడం

ఇంగ్లీష్ రచనలు అవి కధలు గాని,నవలలు గాని ఇంకేవైనా గాని సాధ్యమైనంత తరచుగా చదవడం అలవాటు చేసుకుంటే ఇంగ్లీష్ ని మరీ పట్టి పట్టి ఎవరి దగ్గరా నేర్చుకోనవసరం లేదు.కొంతమంది మిత్రులు అంటూ ఉంటారు ..అన్ని వందల పేజీల నవలల్ని ఏం చదువుతాము ..అని..!.?వాళ్ళు అన్నదానిలోను సత్యం లేకపోలేదు.ఎందుకంటే ఓపిక తో అంత సమయం వెచ్చించి చదవడం ఎందుకు..ఎవరో రాసినా సమీక్ష లనో దేనినో చదివితే చాలాదా..లేదా పైపైన చదివితే చాలదా అని వారి అభిప్రాయం.

ఏది ఊరకనే రాదు.ఊరికినే వచ్చింది ఊరికినే పోతుంది.చివరి పేజీ దాకా చదవక పోతే ఒక రచయిత శైలీ విలాసం గాని,ఆ భాషలోని నిర్మాణ వ్యూహాలు గాని,చిన్న పదాలతోనే చక్కని భావస్పోరకమైన వాక్యాల్ని నిర్మించడం అనేది ఎలా తెలుస్తుంది.ప్రతి రచయితకి ఒక సంవిధానం ఉంటుంది.ప్రాంతీయ ప్రభావం ఇంగ్లీష్ లో రాసేప్పుడు ఎవరికైనా పడుతుంది.ఉదాహరణకి అమెరికన్ రచయితలైన ఓ.హెన్రీ కధల్ని గాని,అర్థర్ మిల్లర్ డ్రామాల్ని గాని,ఇంకా మార్క్ ట్వైన్ ని గాని ..ఇంకా ఈనాటి ఫిక్షన్ రారాజులు హెరాల్డ్ రాబిన్స్,సిడ్నీ షెల్డన్ లాంటి వాళ్ళు గాని వీళ్ళని చదివితే ఆ వాక్య విన్నాణం సూటిగా ,హాయి అయిన పదాలతో  ,జర్ మని జారి పోయే విధంగా సింపుల్ గా అనిపిస్తుంది.మరి అదే డికెన్స్ ని గాని,అగాథ క్రిష్టి ని గాని..ఈనాటి జెఫ్రీ అర్చర్ ని గాని చదవండి..అదీ ఇంగ్లీషే గాని ఒక ప్రౌఢత్వం ..ఒక orthodoxy కనిపిస్తుంది.ఎందుకంటే వీళ్ళు బ్రిటిష్ వారు కాబట్టి.అంతమాత్రాన ఎవరిది గొప్ప అని అడగడానికి ఏం లేదు. మనని బ్రిటిష్ వాళ్ళు పాలించడం వల్ల ఎక్కువగా ఆ తరహాకి అలవాటయ్యాము.

ఇక అసలు ఇంగ్లీష్ రాకపోయినా దాదాపు ఇంగ్లీష్ రచయితలే అన్నంతగా ప్రసిద్ది పొందిన నేటి పోఅవ్లో కోయిలో(మాతృ భాష పోర్చ్ గీస్)  నుంచి నాటి టాల్స్ టాయ్ ,దోస్తొ విస్కి (రష్యన్లు)ఇంకా గుస్తావ్ ఫ్లాబర్,బాల్జాక్ ,అల్బర్ట్ కాము,సార్త్రె ,అలెక్జాండర్ డ్యూమస్ (ప్రెంచ్ ) ,ఫ్రాంజ్ కాఫ్క (జర్మన్) దాకా వారి రచనల్ని అన్నీ ఇంగ్లీష్ లోకి వస్తేనే మనం చదవగలిగాము,అనువదించగలిగాము..సంస్కృతి పరంగా చూస్తే ఆ భాషలు అన్నీ సామీప్యం గలవే.సాంఘిక విభేదాలు సైతం మనతో పోలిస్తే తక్కువ.కనుకనే వాటిని ఇంగ్లీష్ లోకి తెచ్చేప్పుడు వారి మూల భావాన్ని త్వరగా ఖచ్చితంగా ఆకళింపు చేసుకుంటారు.మన తెలుగు అనువాదకులు కేవలం మక్కీ కి మక్కీ కి అనువదించి పని అయిందనుకుంటే కాదు..వారి లోని వైవిధ్యాలకి కారణాల్ని చక్కగా వెదికి పట్టుకోపోతే వారి ఆత్మ దొరకదు.అది చాలా సూక్ష్మమైన పని.
ఈ మధ్య ఓ మిత్రుడు కలిసినపుడు మాటల్లో అన్నాడు.."ఫౌంటైన్ హెడ్ " బాగుంది..ఈ మద్యనే చదివాను అని.దానిలోని నచ్చిన నచ్చని అంశాలు కొంచెం కధ ని వినిపించవా అన్నప్పుడు ..ఆ ఎప్పుడో చదివాం..ఏం గుర్తు ఉంటుంది..అంటూ హీరో వ్యక్తిత్వం బాగా నచ్చింది అన్నాడు.ఆ మాట ఎక్కడో చోట వింటూ ఉండేదే..అంతకి మించి ఏమైనా చెబుతాడేమో అని చూశా..నా ఆశ అడి ఆశే అయింది.నిజంగా పూర్తిగా చదివిన వాడి చెప్పే తరహా ఏ వేరు గా ఉంటుంది.ఈ పైపైన టచ్ చేయడం అనేది దేనికి పనికి వచ్చేది..?

మనలో చాలా మందికి ఏమంటే..ఇప్పుడు దీన్ని చదివా ..నా కేమిటి ఇప్పుడు వెంటనే లాభం..అనే ధోరణి ఎక్కువ.ప్రయోజనం వెంటనే కనపడాలి.అందుకే సమయాన్ని వెచ్చించి చదవలేము.కూడగట్టుకుని రాసే ఇంగ్లీష్ వల్ల ఆ ఫ్లో అనేది కనిపించదు.లేకపోతే పరమ కృతకంగా పాషాణ పాకంగా రాయాలనుకుంటారు.విస్తారంగా చదవకపోవడం వల్ల కలిగే లక్షణాలవి.లక్షలు పోసి కార్పోరేట్ కాలేజీ లో చదివినా ఒక పుస్తకం ని ధైర్యం గా ఇంగ్లీష్ లో రాసి వదిలే పని చేయలేరు.వీళ్ళకి గ్రామర్ రాదా ..అసలు వీళ్ళకి వచ్చినంత గ్రామర్ ఎవరకీ రాకపోవచ్చు..కాని క్రియేటివ్ రచన కి గ్రామర్ ఒక్కటే కాదు కావలసింది.


ఒక ఫ్రేం లో బిగించినట్టు వాక్య నిర్మాణం అనేది విస్తార పఠనం లేకపోవడం వల్ల కలిగే ఓ అవస్థ.Hai,Dude,guys,Shit కేవలం ఇలాంటి మాటల దగ్గరనే యువతరం నిలిచిపోకూడదు.ఇంకా సీరియస్ గా విస్తారమైన పఠనం ని కొనసాగించాలి. తెలుగు లో ఎలా ధైర్యం గా రాయగలుగుతున్నారో వివిధ ప్రక్రియల్ని అలానే ఇంగ్లీష్ లోనూ రాయగలగాలి.మనలోని మంచి వాటిని ఇంకా ఇంగ్లీష్ లోకి తీసుకు వెళ్ళాలి.అది సామాన్యమైన పని కాదు.కృషి తోనే సాధ్యం.

ప్రపంచ రీతులకి సంబందించి,వ్యక్తీకరణకీ సంబందించీ ఇంగ్లీష్ భాష సాధించిన ప్రగతి ప్రత్యేకమైనది.మనం ఒడ్డుమీద నుంచుని దానిలో ఏముంది అనుకోకూడదు.తమ పిల్లల్ని ఇంగ్లీష్ మీడియం లో చదివిస్తూ తెలుగు ప్రేమ కబుర్లు చెప్పేవారు మరో రకం. ఇది ప్రపంచీకరణ యుగం.దీనిలో పురోగమించాలన్నా దీని పనిముట్లు దీనివే.Click here