ద వర్జిన్ అండ్ ద జిప్సీ (తెలుగు అనువాదం)-POST NO:36

ఆంగ్ల మూలం :డి.హెచ్.లారెన్స్

తెలుగుసేత : మూర్తి కెవివిఎస్

అమె హృదయం వీటి అన్నిటి తో బండబారింది. అది ఏమిటి అని అంటే లోపల ఎక్కడో మెత్తనిదనం ఉన్నా అలా రూపు దాల్చింది.ఆమె కి గల కొన్ని భ్రాంతులు బద్దలయ్యాయి.అయితే బయటకి చూడటానికి మటుకు యధాప్రకారమే కనిపిస్తుంది.లోపల ఒక తెలియని కసి,ఎవరితో సంబంధమూ లేని స్థితి కి చేరుకున్నది.

బయటకి మాత్రం ఆ పాత వ్యక్తి లానే ఉన్నది. ఆమె ఆడే ఓ ఆట లో భాగం ఇది.పరిస్థితులు అలానే ఉన్నప్పుడు తానూ అలాగే కనిపించాలిగదా. లోపల తాను అనుకునేది వేరు.

ఇపుడు తనచుట్టూ ఉన్నవాళ్ళని చూస్తుంటే కక్ష తీర్చుకోవాలి అన్నట్లు కనిపిస్తున్నారు.రెక్టార్ పైకి ఎంత అందంగా కనిపించినా అతనిలో ఏదో శక్తిహీనత కనిపిస్తోంది. అది తనకి నచ్చడం లేదు.మళ్ళీ ఇష్టపడకుండానూ ఉండలేదు. భావాలు అనేవి కలగాపులగంగా ఉంటాయి.వివరించడమూ కష్టమే.

ఇక నాయనమ్మ ...అందరికంటే ఆమె అంటేనే చిరాకు.ఆ కుర్చీ లో ఏదో ఫంగస్ అతుక్కుపోయినట్టు కూర్చునే ఆ లావుపాటి ముసలామె ...ఆ భుజాల మధ్య చుబుకాన్ని అటూ ఇటూ కదిలిస్తూ ఉంటుంది. Yvette కి ఆమె అంటే అసహ్యం...అలా చేయడం కూడా ఆమెకి ఆనందమే.దాంట్లో దాపరికం ఏమీ లేదు.ఎంత గట్టిగా అసహ్యించుకుంటే అంత ఆనందం.

ఆ లేస్ టోపి పెట్టుకుని ,ఎర్రటి మొహాన్ని కాస్త వెనక్కి వాల్చి కూర్చిని ఉంది ముసలామె.తెల్ల వెంట్రుకలు,చట్టి ముక్కు...అయినా మొండితనం కి సూచన గా ఉంటుందది.ఆ ముసలి నోరు మూసుకున్నప్పుడు వల లాగా ఉంటుంది.ఈ వయసు లో ఎలా ఉంటుందీ అంటే పెదాలు లేని చిరు కప్ప లా ఉంటుంది.దవడలు కదులుతుంటే ఏదో ట్రాప్ చేయడానికి అన్నట్లుగా ఉంటాయి.ఆ కింది దవడ ని పైకి ఆడిస్తుంటే...మహా అసహ్యం గా ఉంటుంది తనకి.ఆ చప్పిడి ముక్కుని పైకి అన్నప్పుడల్లా ఆ మొహం అంతా వెనక్కి పోతుంది కొద్దిగా.ఆ గోడ లాంటి నుదురు కూడా.ఆ దృశ్యం తనకి ఒకసారి చూస్తే ఎవరికైనా భయం గా అనిపిస్తుంది.ఏదో ఆ చిరు కప్ప లేదా తాబేలు జాతి తప్పా మనిషి లా మాత్రం తోచదు.అసలీమె కి మరణమే లేదన్నట్లుగా ఉంటుంది.ఏదో సగం కోమా లో ఉన్నా కీటకం మాదిరిగా అనిపిస్తుంది.     

నాయనమ్మ ...పెద్ద గొప్పేమీ కాదు అని అంటే తండ్రి అసలు ఒప్పుకోడు. కూతుర్ని నువు పిచ్చాసుపత్రి కి తగినదానివి అని భయపెడతాడు.ఎప్పుడూ ఆ మాట తోనే భయపెట్టేది...అదెప్పుడూ ఆయనకి రెడీ గా ఉంటుంది.ఈ ఇల్లు,బంధువులు,ఆ ముసలామె పట్ల గల అయిష్టత అన్నీ కలిపితే ఇంతకంటే ప్రమాదకరమైన పిచ్చాసుపత్రి ఎక్కడ ఉంటుందని..? 

కోపం,నిరాశ ఆవరించినపుడు అనిపిస్తుంది.

"ఎంత మృగప్రాయమై పోయిందీ ఇల్లు.లూసీ ఆంటీ,నెల్ ఆంటీ,అలీస్ ఆంటీ,కాకుల్లా చుట్టూ కూర్చుని స్కర్ట్ లు లేపుకుని చలికాగుతుంటారు.వాళ్ళతో పాటూ ఆ ముసలామె ఇంకా సిస్సీ ఆంటీ. తనని Lucille ని బయటకి పంపి మరీ.మేము ఇక్కడ ఇంట్లో వాళ్ళలా కనిపించడం లేదు."

 తండ్రి ఆమె వైపు ఏమిటీ అన్నట్టు చూశాడు. ఆమె మాటలో కోపాన్ని,బిరుసుతనాన్ని చూపించింది.అలాంటప్పుడు దాన్ని చిన్నపిల్ల చేష్ట లా తీసుకుని అతను నవ్వేస్తాడు.అయితే ఎక్కడో తనకీ తెలుసు ఆమె లో ఎంత కోపం తో ఆ మాటలు పెల్లుబికినాయో.జాగ్రత్త పడ్డాడు.

ఈ Saywells కుటుంబం లో తన జీవితం ఎంత ఒరిపిడి తో కూడుకున్నదో...దాంట్లో తను మునిగిపోయి ఉంది.ఆ విధం గా అయినందుకు రెక్టార్ అంటే రోత లా అనిపించింది.ఎక్కడికీ పోలేదు ,కాని రోత చాలా తీవ్రంగా.దాంట్లోనే ఆమె కుదురుకు పోయింది.ఏవిట్రా బాబూ అనుకుంటూ.అదీ రోత తోనే.

ఈస్ట్ వుడ్ వాళ్ళు ఇపుడు గుర్తుకు రాలేదు. ఏమాటకి ఆ మాట ఆ యూదు చిన్నారి ది ఎంత తిరుగుబాటు ఈ నాయనమ్మ తోనూ,తమ Saywell కుటుంబం తో పోలిస్తే..!భర్త అంటే ఓ సాధారణ విషయం కంటే ఎక్కువ ఏమీ కాదు.కాని కుటుంబం...ఈ ఫంగస్ తో కూడుకున్న,సగం చచ్చిన ముసలామె లాగానే అలాగే అంటుకు ఉంటుంది.ఎలా దీనితో మసిలేది..?

(సశేషం)